W Polsce siatkarscy wielbiciele od wielu lat przyzwyczajeni są do celebrowania triumfów. Polska reprezentacja podczas kolejnych turniejów przedstawia naprawdę wysoką formę, czego efektem są zdobywane medale. Warto tutaj mieć na uwadze, że siatkarze z naszego kraju jako jedyni w historii tej dyscypliny, byli w stanie obronić mistrzostwo świata. To jest gigantyczne osiągnięcie, które zasługuje na szacunku i trudno temu zaprzeczyć. Wielkość siatkówki w Polsce zaczęła się rozrastać na początku trzeciego tysiąclecia, kiedy to szesnaście lat temu wystąpiliśmy w meczu finałowym mistrzostw świata. Wówczas wybitny turniej rozegrał młody Mariusz Wlazły, którego zatrzymali dopiero zawodnicy z Brazylii. Mimo porażki w pojedynku finałowym z kadrą Brazylii wynikiem zero do trzech eksperci siatkarscy przesyłali mnóstwo pochwał w kierunku reprezentacji Polski. Z całą pewnością nikt nie wyobrażał sobie, jakie sukcesy będzie odnosić ta generacja w kolejnych latach.

Rozsądnie dobierani trenerzy byli bez najmniejszych wątpliwości fundamentem dla sukcesów naszych siatkarzy. W większości przypadków reprezentanci Polski świetnie się rozumieli z selekcjonerami, co działało na doskonałą dyspozycję na boisku. W przypadku polskiego zespołu narodowego i trenera Nikoli Grbicia, który przejął drużynę po Vitalu Heynenie wygląda to podobnie. Początkowo trener pochodzący z Serbii nie budził optymizmu wśród ekspertów sportowych z naszego kraju, ale z upływem czasu wyrobił sobie bardzo dobrą renomę. Za dwa miesiące polska kadra narodowa będzie bronić tytułu niedługo. Lecz zanim do tego dojdzie, polscy siatkarze wystąpili w turnieju Ligi Narodów. To jest stosunkowo nowy format turnieju w siatkówce, który sympatycy przyjęli optymistycznie. Na to, że polska reprezentacja da radę zwyciężyć w tym nowym turnieju liczyło bardzo dużo wielbicieli siatkówki. podczas grupowych zmagań wyglądali fantastycznie, a w 1/4 finału zwyciężyli z irańską narodową kadrą. W 1/2 finału siatkarze polskiej reprezentacji nie poradzili sobie jednak z drużyną USA i musieli się zadowolić spotkaniem o brązowy medal. Kadra narodowa Włoch była przeciwnikiem drużyny polskiej. Ten mecz w rozrachunku końcowym zakończył się rezultatem zero do trzech i kadra Polski mogła radować się z trzeciego miejsca Ligi Narodów.